Acıdan geçerken ruhumun pare pareliği ve dışarıda süzülürken keskin yaraları düşündüren kar lapa lapa; yalnız bir bank, münzevi bir tepedeki hür ve tek ağaç, ölü at, kanatsız kuş, boş salıncak, kimsesiz ev ve de kimsesiz insan; ne kadar eksikse o surette boşluk var etrafı hüzünle sarılı odamda..
Odamın boşluğuna kar yağıyor acı acı.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta