Onca acı sızıverdi içimize habersizce.
Bir kuşun kanadına muhtaç olduk yakarırcasına.
Çoğu zaman, tek kanatlı uçmayı öğretti bize yaşam.
Diğer kanadın eksiliğini aradık,
Masmavi gizli bulutların içinde.
Yağmasını öğrendik kuraklık kıyımlarında kendimize.
Yılan misali her gömleğimizi çıkarışımızda,
Yeni halkalar ekledik kuyruğumuza.
Halkalarımızla var olmayı bildik.
Ve varlıklı varlıklara dönüştük sızım sızım.
Ve anlarda bulduk kendimizle kendimizi.
Ertelemeyi öğrettiler bize her şeyi yarınlara.
Yarın düşünecek, yarın var olacaktık.
Varlığımıza ayna olmayacak,
Kendimizi inkar edecektik kaçkınlığımızla.
Varım,
Ve acılarsa ruhun ve bedenin terbiyesine sebep,
Ben acılarımı,
Ve kendimi,
Anlarımı,
Şimdimi,
Çok seviyorum...
Kayıt Tarihi : 14.9.2005 00:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




TÜM YORUMLAR (1)