Acı Şiiri - Helin Aydın

Kalem elimde , bekliyorum sadece
Geçen zamana inat susuyorum
Bi o kadar konuşuyorum kafamın derinlerinde
Ne yazmalıydım , bir şiire böyle başlanmazdı

Neyin sessizliği bu
Niye ellerim titrerdi , soğuk ta değildi lakîn
Ellerim bağlı, gözüm görmez, kulaklarım işitmez olan biteni
Lakîn bir ses ilişiyor olanların ardından
Gökyüzü ağlıyor, ben ağlıyorum

Bir çiçektir mevsimini beklediğim
Kokusunu özlediğim
Bir çiçek bir insana bu denli dokunabilir miydi
Bu çiçek hiç de solmazdı benim gönlümde

Yoğun renkler , hiç almadığım kokular
Dokunmadığım, yüreğine bakıp ta
Acısını benimseyemediğim insanlar
Tanışmam lazımdı, tanışmadım

Bir acıya nasıl ortak olunurdu ki ?
Onunla ağlanır mıydı
O ağlarken mi gülmeliydi bir zat
Veya sadece ben mi ağlamalıydım

Sustum , konuşmak anlamsızdı
Sadece bakmak istedim gözlerine
Uzun uzun ve soluksuz
Belki o zaman acın , acım olurdu ve
Bir nebze omuzların rahatladı