/toprak esmerliğindne utanma/
ökseme tutulan kırık bir kelebek kanadıydı gittiğin zaman
gökyüzümün tuvaline karanlık damlarken
çatlayan rüzgar sesine nefesimi sürerdim
bıraktığın karanlığa adını sayıklarken
yüreğimdeki küllenmiş yangınlarda ben sana üşürdüm
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,