Acaba Şiiri - Atila Yalçınkaya

Ömrümüzün baharı buralarda mı geçecek,
Rüzgârlar hep böyle sert böyle haşin mi esecek,
Kimimiz dertten kimimiz aşktan çekecek,
Açılan bu acı sayfalar kapanacak mı acaba.

Her dem bir vadide dolanıp durdu ömrüm,
Kimi gün gam kasavet, kiminde sürur gönlüm.
Hiç aklıma gelmiyor son durak denen ölüm
Kapanan defterim bir bahar açacak mı acaba.

Kimsesiz garip gibi dolandım sokaklarda,
Tükettiğim ömrümün vebali şakaklarda,
Hala nefsi emare günahını saklarda,
Yıkılan bedende ruh yaşlanacak mı acaba.

Acılar gelip kondu bu çileli serime,
Hüzün yuvasın yaptı bedende en derine,
İşlenen her günah ok olur yüreğime,
Bu denli acıya katlanacak mı acaba.

Yalnız kalmış alemde, bir garip bencileyim.
Bakınca suretime insan denen çileyim.
Uzat nolur elini dostluğunu bileyim,
Bu başım omzuna yaslanacak mı acaba.

Bu Beden, Alem fani. bunun şuurundayım,
Mahşer gelip çatınca hesabın harındayım,
Ömrüm elli üç olmuş, mizanın başındayım,
Derde hamal bu başım taçlanacak mı acaba.

30.12.2016