Nefsimize yenilir iradesiz düşüncelerin zapt ettiği bedenler...
Açlık, ne bedenedir terbiye ne de işkence...
Aç kalmak anlamaktır; lokmanın geçmediği boğazların çaresizliğini... Düşünmektir nefsimizin bizden aldığı insanlığımızı;
düşünmektir nefislerini bile hissedemeyen yoksullukları...
Aç kalmak YARADANA faydasızdır.
Aç kalmak insanlığı anlamaktır.
Nefislerimize bakıp utanmaktır...
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta