Abla Şiiri - Yıldırım Kırlılar

ABLA
Hatırlarım
Bursa'nın lodoslu zamanlarını
Emirbuhari'den çınar önüne
Bayır aşağıya koşuşlarımızı
Sen açardın kollarını iki yana
Haykırırdın uçuyorum diye
Sesin yayılırdı Davut kadıya
Sütçü Nail tebeşirle çizerken kapımızı
Sen taşırdın içi süt dolu kabımızı
Şimdiki gibi değildi zaman
Anahtar kapının içinde değil
Dışındaydı hep
Sarı kocaman birşey
Sanki şehrin anahtarı
Hasan amca açtığında dükkanı
Sen alırdın
Ekmeğin tazesini
Zeytinin karasını
Bir keresinde hiç unutmam
Evden kaçmıştık
Sadullah eniştenin avlusunda
Kümes gibi bir yeri evimiz yapmıştık
Sen ekmek peynir süt getirmiştin
Daha ufacıkken
Annem gibiydin
Hatırlarım
Beyaz dizi
Pembe dizi
Senin Roman denemelerini
Sen hikaye yazardın
Ben şiir
Belkide senden aldı
Bütün ilhamını
Bu garip şair
Mahallenin en güzel kızıydın
Hamarat titiz tertipli
Evin hep temiz
Sofran bereketli
Ütülüydü gömleklerim
Pantolonlarım
Hatta çoraplarım
Yaşadım sayende
Gençliğin en güzelini
Annem gibiydin
Hastalansam başımda
Öfkemde kavgalarda
Yaralansam yanımda
Aranırken
Ekipler bizim sokağa saptığında
Sen saklardın beni
Ağzının ucunda
Annem gibiydin
Ağlarken başım omzunda
Kızım sana benzesin istiyorum
Yüzü andırıyor
Karakteri huyu
Sana benzesin
Ben sana benziyorum mesela
Evet sana benzesin
Sen annem gibisin
Annemi kaybettik
Hiç dinmeyecek biliyorum
İçimizdeki bu sancı
O artık olmayacak
Ama çok şükür
Bana gibisi kaldı
Sen varsın
İyi ki varsın
Abla.
YILDIRIM KIRLILAR 28.01.2020