Abdurrahman Yıldız Şiirleri - Şair Abdur ...

Zannetmeki yok oluştur ölüm ile kabre girmek
Ebediyete doğuştur beyaz kefene bürünmek
Yaradılış cilvedsidir her birisi bir istasyon
Sonsuza giden terenin mezar vagonuna binmek

Uyarıyor Kur-an ile, kul tedbiri alsın diye

Demokrasi tohumları, yavaaş yavaş filizlendi
Hürriyetin aşıkları, bu noktaya kilitlendi
O tohumlar yeşerince, kara bulutlar dağılır
Açık berrak bir gök yüzü, ışık her yere dağılır

İnsanlığın asaleti, kabul etmez esareti

İnsan bu! , mayası atık bir su
Kibri dağlardan yüksek
Hem eşrefi mahlükat, hemde ‘’belhum edeldir’’

İki vasıf var onda
Hem melek hem şeytani

Herkes bilir kendini, çoğu yıkmış bendini
Nefse muti olanlar, çürütmüş bedenini

Abdurrahman Yıldız

Hakk yol üzre sebatın gösterene
İnancından başlarını örtene
Binbir türlü zihniyetin içinden
Ne mutlu ben müslümanım diyene

Mümin olan sahip olur diline

Bir ampulun ışığı karanlığı yok etti
Kurulmuş planları bir bir inflak etti
Yabancılar maşaşı yerli hain telaşı
Bizden aldı maaşı, karşılığı göz yaşı

İşim vardı, gücüm vardı
Niçin sürdün yad ellere
Üş-beş kuruş maaş vardı
Niçin sürdün yad ellere

Kanaatın hiç olmadı

Ucsuz bucaksız çöllerde
Sürünüyordu yerlerde
Aradığı Mevla idi
Leyla derken seherlerde

Mecnunları Mecnun yapan

Özgürlüğün kıymetini
Yaşarken bilmeliyiz
İstersen sor mahkümlara
Çoğu derki deliyiz

Bir anlık kızgınlığın

Tilki, aslan ile kurt, sözde kardeş olmuşlar
Sarılıp kucaklaşıp, avlarına çıkmışlar
Aslan yaban öküzü, tilki ise tavşanı
Kurt keçiyi avlamış, avı yere koymuşlar

Aslan kurda emretti, avları bize paylaş