Güneş yokken güzelim çiçekler,
Soluk, eğik, kırgın ve küskünler.
Bu halleriyle bile çok güzeller,
Coşmak için güneşlerini beklerler...
It is raining in drops,
So do my tears.
Rain brings happiness,
Tears show sadness.
Clouds are dark grey,
Another beautiful sunset,
You wish it not to end.
Clouds are so soft,
Colors are so innocent,
Skies are so silent.
But they all say,
Kimi, doğmamış bebeğini kucaklayamadan,
Kimi, eşine ve evlatlarına doyamadan,
Nişanlısıyla, ailesiyle vedalaşamadan,
Sevdiklerini bıraktılar, göz kırpmadan.
Vazife deyip tereddütsüz koştular,
Gözlerimle gördüğüm;
Kasvetli bulutlar, hicranı fısıldar,
Uzaktaki köprü, kavuşmayı bekler,
Belirsiz ufuk, hasreti yaşar,
İskeledeki tekne, yalnızlığı çeker.
Yaş kırk sekiz,
Yolun neresindeyiz?
İkiye böl, yirmi dört,
Üçe böl, on altı,
Dörde böl, on iki,
Ne kadar yaşamışız,
Uzun zaman kaçındım yazmaya,
Kırgınım Ekim sonuna, Eylül başına,
On ay on gün uzun gibi olsa da,
Çok kısa, hem yetim hem öksüz kalmaya.
Baba denilen koca çınar göçtü aniden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!