Gecemde yıldızım,
Gündüzümde güneşimsin.
Kışımda yazım,
Güzümde baharımsın.
Sıcakta serinliğim,
Yüz yıl önceydi tarih sayfalarında,
Cihan Harbi patlamıştı Avrupa’da,
Yorgun Osmanlı kolay lokmaydı hesapta,
Tereddütsüz saldırdılar İmparatorluğa.
Denizden geçebilmek için İstanbul’a,
Cemre düştü sırayla,
Havaya, suya ve toprağa,
Muştular ulaştı ağaçlara,
Çiçeklere, filizlere, tomurcuklara.
Bahar diriliştir, canlanmadır,
Sıcak kumlarına karıştırdım dertlerimi,
Serin sularına haykırdım sitemlerimi,
Sakin dalgalarınla paylaştım sessizliğimi,
Sonsuz maviliğine bıraktım özlemlerimi,
Sessiz rüzgarına fısıldadım sevdiklerimi,
Suskun yalnızlığına bıraktım yalnızlığımı...
Kadın anadır;
Evladını dokuz ay karnında taşır,
Yükünü ise sırtında bir ömür,
Uğrunda hiç düşünmeden ölür.
Kadın eştir;
Annelik makamına namzet insandır kadın,
Bir gün değil, her gün değeri olmalı kadının.
Eğer saygı görmezse bir toplumda kadın,
O toplum karanlıktadır bugün ve de yarın.
Yokluğunda hep O’nu düşünüyorsan,
Kavuştuğunda doyasıya kokluyorsan,
Sıkıca sarılıp, uzunca kucaklıyorsan,
Aşk kalptedir o zaman.
Her şeyi çekinmeden konuşabiliyorsan,
Gökleri örtmeye çalışan kara bulutlar,
Zaman geçtikçe seçilmez olan ufuklar,
Batan güneşten geriye kalan yansımalar,
Umut ışıltılarıdır bulutlara tutunan kızıllıklar.
Biten gündüzün işaretidir tükenen aydınlıklar,
Sanma ki kum tanecikleridir durmadan akan,
Ya da güneştir, her gün süzülüp kaybolan,
Sürekli akan da, kaybolan da hep zaman,
Olan biten, sadece haber verir zamandan.
Geçip gitmiştir mazide olan, yaşanan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!