Abdullah Gençay Şiirleri - Şair Abdullah ...

Yüreğime attığın emanet sevdan
Söndü, fakat hala sıcak
İnan ki hep sıcak kalacak
Çok narin emanet olarak

Karaladığın kağıdı

Mezarlar;
Bedenin son yatağı
Ana kucağı gibi sarar bedenleri
Memleketimde,
Ağaç altlarındadır yerleri

İsterdim!
Yıkmak ne varsa kökten, yeniden yapılmamak üzere
Kaçmak yıkıntılardan ve herşeyden uzaklara
Zamanı çevirmek senin yönüne
Ulaşmak senin zamanına, değiştirmeden rotayı
Birleşebilmek aynı noktada ayrılmamak üzere

Adını,
Bilmediğim adını, bir balığa verdim
Adı, bende kalsın olacak

Özlemini,
Gecelere sakladım

Ayrılmasan olmazmı yanımdan
Hiç ama hiç
Belki sorsam imkansız derdin
Ama deme!
Ruh bedenden ayrılırsa ölüm olurmuş
Ayrılma!

Siyah bir güvercin, getirdi mektubunu
Siyah kağıda beyaz kalemle yazmışsın
Ayrılırken yazdığın, mektup hala tazeyken
Bıraktığı tahribatın izleri silinmemişken
Bu siyah kağıtta ki sözlerin yaraya tuz basmak gibi
Gelecekmi karanlık yoksa benimi siyah görüyorsun

Mehtaba karşı, balkondayım
Ne sohbetin var ne ellerin
Ansızın esen, rüzgara
İrkilen , çaresizliğe yenilen
Bitkin, yorgun bedenim

Artık hissediyorum
Çürüyorum, her yandan
Yerçekimine yenildi bedenim
Batıyorum!
Yavaş yavaş

Ne kadar zor yedi kat göğün altında nefes almak
Göğsünden nefesi salmak, göğe bırakmak
Sapla samanı karıştırmadan
İyiliğe, kötülüğe bulaşmadan
Hak hukuk yemeden, kimseye dalaşmadan
Her beyinde ayrı, her toplumda farklı

Yalnız olsam
Ağaçta...
Kuru yaprak gibi
Ha düştü
Düşecek