Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Çocukluğundan beri kaybetmenin acısını iliklerine kadar yaşamış bir şairin anlatacak ne hayatı olabilir ki? Hayatımın her anı acılarla dolu. Sürekli bir şeyleri kaybetmenin acısıyla büyüdüm. Daha beş yaşında iken babamı kalp krizi sebebiyle toprağa verdim. Yetimliğin acısıyla bir hamur misali yoğruldum. On yaşıma geldiğimde annemi de astım hastalığından kaybettim. Bu iki acıyla yoğruldukça yoğruldum. Daha bu acıları atlatamadan üçüncü bir acı geldi. Yaşı baya ilerlemiş olan dedemde hayata gözler ...
