Çocukluğundan beri kaybetmenin acısını iliklerine kadar yaşamış bir şairin anlatacak ne hayatı olabilir ki? Hayatımın her anı acılarla dolu. Sürekli bir şeyleri kaybetmenin acısıyla büyüdüm. Daha beş yaşında iken babamı kalp krizi sebebiyle toprağa verdim. Yetimliğin acısıyla bir hamur misali yoğruldum. On yaşıma geldiğimde annemi de astım hastalığından kaybettim. Bu iki acıyla yoğruldukça yoğruldum. Daha bu acıları atlatamadan üçüncü bir acı geldi. Yaşı baya ilerlemiş olan dedemde hayata gözlerini kapattı. Tüm bu acılara rağmen isyan etmedim R ...
Ulaşmak için aşk-ı ilahiye,
Gerek var mı O'nu görmeye,
Etrafta varken bu kadar ahya,
Sebep mi ararsın sevmeye?
Bakarsan görürsün dağına,taşına,kuşuna,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!