Abdülkadir Budak Şiirleri - Şair Abdülka ...

Sancısı tutmuş olmalı ırmağın
Kıvrılarak değil de kıvranarak akıyor
Irmak şu sıralar bana benziyor
Köprü üstümüzde değil içimizde mi
Karşıdan karşıya kimse geçmiyor

Tabutuma ilk çiviyi kim çakar
Doğrusu bunu merak etmiyorum da
İlk kim merak eder ayakkabı numaramı
Üstelik dünyayı yürümelerden
Kurtulduğum sırada

Büyük istasyonlardaki büyük vedalar için
Trenler uzun bekler güzel bir gelenektir
Büyük istasyona benziyor artık bu ev
Tren bir yolcu daha edinecek demektir

Bulunduğum ruh halinden şöyle bir bakıyorum

Kafamda bir makasla dolaşıyorum
Evimi kumaşla karıştıran makasla
Sözlerim makas oluyor, ellerim bile
Okşamıyor kesiyorum sevdiklerimi
Bana neler oluyor, olumsuz bir değişim
Gösteren ülkelerin birine benziyorum

Yüzüm nasıl da benziyor üvey anneye
Ortasından ırmak geçiyor, kirli
Açan çiçek ile solan bir çiçek
Bir güneş, binbir tipi

Yüzüm dönüşüyor baba yüzüne

- Bu Mecnun Leylâ'sını değişmedi çöl kumuna
Önce Leylâ'nın Adıyla


Leylâ dedim, yanıt verdi yol tozu
Gurbeti sınayan yolcunun yakasında