Abdülkadir Budak Şiirleri - Şair Abdülka ...

"Bir şair İstanbul'da doğmamışsa İstanbul'da ölmelidir"

Bu cümleyi kurduğumda Kuğulu Park'ta mıydım?
Yanımda Yücel mi vardı -milattan önceki Yücel -
Hayati mi geçiyordu, Hüseyin Atabaş mı?
Hangisine seslendim, duymayan hangisiydi?

Dudakta bir öpüşün soğurken sıcaklığı
Yalnızlık odadan çıkar ve sığmaz alanlara
Orman çok uzakta ama dal burada kırılır
Nehir çok uzak ama burada yıkılır köprü
Her tabut yanlışlıkla bu eve getirilir
Omuzlayacak olanlar ölüden daha ölü

Kafamda bir makasla dolaşıyorum
Evimi kumaşla karıştıran makasla
Sözlerim makas oluyor, ellerim bile
Okşamıyor kesiyorum sevdiklerimi
Bana neler oluyor, olumsuz bir değişim
Gösteren ülkelerin birine benziyorum

Yüzüm nasıl da benziyor üvey anneye
Ortasından ırmak geçiyor, kirli
Açan çiçek ile solan bir çiçek
Bir güneş, binbir tipi

Yüzüm dönüşüyor baba yüzüne

Deri sandığım doğrudur, sözcüklerin ruhuna
Ve oradan bana doğru akmakta olan kâğıt
Evimde, işyerimde, bindiğim otobüste
Karımın kuması olan, çocuklarla arama
Olur olmaz zamanda ansızın giren kâğıt
Her anında kışkırtıcı, baştan çıkaran beni

Kısacık serseriydim uzun çekidüzenim
Kısacık yarınım uzun geçmişim

Kısacık ışıktım uzun karanlık
Kısacık şarkıyım uzun çığlık

Kuyunun portresine çalışıyordum
Taşı kaldırdım akrep
Akrebe dokundum zehir
Akrebe dokundum ateş
Ateşe dokundum şair

Bana bir Kayseri bulun, kırık dalın ucundan
Yere düşüp ezilmiş bir çiçeğe benzesin
Su içen ata benzesin, kanat tazeleyen kuşa
Ayna olup göstersin en yaralı dönemimi
Zaten kan kaybetmeye alışkın bir adamım
Bana bir Kayseri bulun, o yitik hançerimi

O şehrin salıncakları düşürdü çocukları
İtfaiyecileri sözleştiler yangınla
Irmağının kıyısına çadır kuramam artık
Elimi uzatamam kapı tokmaklarına

Çarşafları kirli artık, yatamam otelinde

Evet öyle, alevden bir çıkıntı
Uzun bir alıntı belki destandan
Belki derin kuyulara salınan çıkrık
Göle okyanus dersleri, fidana çınar
Yorulmuş yolcuya yürümek önerisi
Kırmızı kazağı Gülten Ablanın