Abdulhamit Güllük Şiirleri - Şair Abdulh ...

Bir vurgun yemiş gibi,
Öldürdüğün pamuk yüreği
Öyle kolay mı unutmak seni?
Acıların bahar çiçekleri,
Açtığını görmek hiç üzmez mi seni?
Hicran ateşinde vurgun yemeyi,

Ela gözlerinin olmuştum kölesi,
İstersen isyan et, ben aşkın gölgesi,
Sana alışmıştım, bu aşkın silsilesi,
Gel kırma beni, nolur eller içinde...

Ben çölde Mecnun, sense Leyla misali,

Kol kanat gerip,sevseydin beni
Ben kanadı kırık güvercin olur muydum?
Sevseydin beni,
Duyursaydın cihana sevdamı
Ben böyle deli divane olur muydum?
Sevseydin beni;

Sur dibinde deli bir derviş,
Yitirmiş aklını zayi etmiş,
Elinde bir çöp tutmuş çiziyor
Dilinde bir türkü, durmadan söylüyor....
'Ben seni sevdim ya gülüm,
Neyler bana sensiz ölüm'

Şimdi neredesin?
Merak ettiğimden değil
Kiminlesin kim bilir..
Ya da korkuyorum kırılmaktan
Hüznün yüreğimi parçalamasından
Sende tükenmesinden..

Dün gece ağlıyordun,
Yüreğinde ki acılar sızlıyordu..
Acılar unutulmuyor,hasretlik bitmiyor,
Karanlık geceler kaderinle doğuyor.
Hüznün bir başkaydı
Damlalar dökülürken,

Ümidi hasreti, bir yerde bırak,
Hayat denilen imkansız tek sokak,
Sevdalar bitmiş, arzularsa ırak,
Özlemlerden gayrısı, herşey yalan! ..

Sevdiklerin birgün seni terkeder,

Söyle sevgilim söyle...
Bu kadar acı, bu kadar ızdırap,
Yalan mıydı?
Hani seni ölürcesine sevmek,
Duyguları tek tek mısralara dökmek,
Sensiz dünyaları görmemek,

Bir kıvılcım yetmişti yanmaya
Sen kendini yaktın
Beni de aşkınla yaktın
Bırakıp gidişin bu yangını
Söndürmeyecek inan
Bu sefer özlemler yüreğimi yakacak

Sevdim delicesine,sevdim ölürcesine,
Bir gül bahçesine girercesine sevdim...
Ben sana ihanet etmedim kalbim! ..
Yalanlarla avutmadım,
Yaşadım sensizliği,
Gördüm kimsesizliği..