Abdulhamit Güllük Şiirleri - Şair Abdulh ...

Arkandan baktım,
Yavaş yavaş uzaklaşıyordun,
Adımların yorgundu
Hislerin karma karışık,
Biliyordum.
Her adım seni benden uzağa çekiyordu;

Dün seni yolda gördüm
Elin ayağın titredi, nemlendi gözlerin,
Bilipte söyleyemediğin vardı dudaklarında,
Yüreğin yangın yeri gibiydi...
Dağılmıştı saçların rüzgarda...
Hayal gibi çıkmıştım karşına

Hüznün geceye dolar
Beklemeden vurdun sıla...
Yapamayacağım;
İhanet bana göre değil...
Yüreğim yansa da, heryer bana bir sıla...
Sevdalandım, aynalar sen değilsin,

Sen ecdatsın, sen tarihsin, çınarım
Köküyle dile gelen sensin, çınarım
Sen mazisin, sen atisin, çınarım
Sen dertlisin, sen yaralısın çınarım

Ümid, hasret kokar bakışlarında,

Siz nerdesiniz,tek bir canlıya acıyanlar?
Vatan için hergün toprağa düşüyor canlar,
Elbet feda olsun bayrağımıza al kanlar,
Gör kardeşim! Zalimin umurunda mı sanki! ..

Muassır medeniyet için,doğru yorulsun,

Gün gelecek, gün
Gelecek...
Elbet o gün gelecek
Soracak masum yavrunun ahını
Neydi binlerce şehidin günahı?
Neydi ezilen, sömürülen filistinlinin kaderi?

Bana bir gün bu aşktan vazgeç derlerse
Vazgeçemem aşk benim yaşamımdır derim
O'nu çok mu seviyorsun derlerse
O'nu ancak seven bilir derim...
Ondan birgün ayrılacaksın derlerse
O'nu benden ayıracak ölümdür derim

Tut ki yüreğim koptu kopacak,
Senin sevda yollarında.
Sen başkasın, içimdeki dinmeyen sızı.
Tut ki hasretim, ölüme bedel...
Yalnızlığım dağlar kadar yüce...
Gözyaşlarım sicim gibi...

Yıldızlar sönüp mechule gidince,
Üzerime ak bulutlar çökünce,
Sana olan bu nefretim bitince,
Unutmam demem, unuturum seni!

Çekme kendini binbir türlü naza,

Ayrılınca bedende can,
Yardım eyle bana Rabbim
Damarda donunca da kan,
Yardım eyle bana Rabbim...

Ruh gider, bedense kafes,