Kadın emanettir kocaya,
Hesap verecek Mevlaya,
Kadına zulüm olmaya,
Şükür, daima Mevlaya.
Ana şefkattir yuvaya,
Zenginlere çalışan fakirler,
Fakirleri hakir görür zenginler,
Bizdeki fakirler Afrika’da ki zenginler,
Zoru yaşamadan, şükür demez insanlar.
İnsanlar bollukta azar,
Yoklukta karalar bağlar,
Orta direk göbek yağlar,
Şükür yok, insanlar hep ağlar.
Namazda gözü yok,
Yemediler, yedirdiler,
Giyinmedirler, giydirdiler,
Bir değini iki etmediler,
Sende haklısın evlat,
Merhameti tanıştırmadılar,
Okumak, düşünmek yok,
Çalışmak yok, hazırcı çok,
İstenileni konuşan yalaka çok,
Beyninde tasma haberi yok,
Okumuş şuursuz, onursuz çok.
İçki, sigara paranla ev alırdın,
Bar-pavyon paranla villa alırdın,
Kumar paranla şirket kurardın,
Haddini aştın, sürünmek hakkın,
Üçü bir arada fabrikatördü adın,
Çok güzel olurmuş mandanın sütü, yoğurdu,
Son beşik anan seni hasta, çelimsiz doğurdu,
Ana sütün kurudu, manda sütü nasibin oldu,
Mandanın sütü, yoğurdu, dertlerine şifa oldu,
Sütanan manda, yaramazlığın bizi çok yordu.
Ele verirsin alın terini,
Yele verirsin dumanını,
Bedenine verdin zehrini,
Şuurlu zehirlemez kendini.
Sağlığın çeker acısını,
Açlıktan, susuzluktan ölen insanlar,
İnsanlara zülüm eden zalim insanlar,
Zalimlere köle, paraya tapan insanlar,
İnsanın insana ettiğini etmez hayvanlar,
İnsanı insandan üstün kılan, şuurlu iman.
İnsanlar insanlık arıyor her yerde,
Utanmaz yüzünde kalmamış perde,
Kendisi rahat durmuyor hiç yerde,
Fırıldak olmuş aranıyor her yerde,
Şuursuz, ekmeden biçmek nerede?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!