Dünya bir turu daha devirirken,
Biz de onunla birlikte, içinde, öyle dönüyoruz işte...
Yarış otomobilinin içindeki koltuklar gibi biz de mecburi istikametteyiz.
Varlığımız muktedir, lakin mutlak bir bağımlılık...
Yorulmuşuz nedense, mecburiyetten.
Gezginler bu kadar yorulmazlar değil mi?
Yani etrafa da bakmalı biraz, pencereden evreni izlemeli,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta