Sitemkâr düşlerin bitmez gecesi
Yârin vuslatını göremezsin sen
Otuz yıl gönlümde hasret acısı
Gönül yarasını saramazsın sen
Nerde dua eden benim ardımdan
Anam babam kaldı göçtüm yurdumdan
Kimseye dermanı sormam derdimden
Gönlüm emanettir kıramazsın sen
Yandım pişemedim aşkın yolunda
Hızır’ın karnı tok hikmet elinde
Mecnun’lar Leyla’yı bulmuş çölünde
Kerem’im Aslı’ma eremezsin sen
Bir zaman gezindim şehitler ile
Sabrın türküsünü çaktım şu dile
Cennet kapısında hep bile bile
Umudun keyfini süremezsin sen
Cehennem tutuştu gözümde benim
Melekler ağladı özümde benim
Damla nur kalmadı yüzümde benim
Kinlendim secdeye varamazsın sen
Resûller kapımı çalar sanmıştım
Kitaplar yolumu bulur sanmıştım
Hiç olmazsa yârim gelir sanmıştım
Tek başına kabre giremezsin sen
Kadir gecesini beklemem değil
Dünyevî artık sus secdeye eğil
Belki gelir bu hâl üzre Azrail
Bir dünyalık düşler kuramazsın sen
Kayıt Tarihi : 14.8.2012 03:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!