Bir ucu tükenmişlik, öbür ucu beyaz sayfa.
Bir tarafı diyor: “Yeter artık!”
Diğeri diyor: “Hayat yaşamaya değer.”
Enteresan bir ince çizgi.
Hadi, anlamlandır gücün yetiyorsa.
Ya da söndür bu ateşi.
Ne oldu, yakınına bile yaklaşamadın mı?
Sadece uzaktan üflemekle yetinirsin, hepsi o kadar!
Üflemekle değiştirdiğin şeyler varsa, haber ver.
Belki o zaman inanırım.
Ve sonuç ne olursa olsun…
Umursarım kendimi.
Ve olur ya...
Bir gün kendimi bile yakalarım.
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 21:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!