8 ve Ş'eyler Şiiri - Eren Kaya

Ötesi,
Uzun zaman oldu ve bir türlü bitmedi bu öykü nöbeti,
Kaç kez ters yazdım 8'i ve düzden okudum her seferinde.

Ah sevdiğim,
Bakma sen benim öyle edebi cümleler kurma hevesime,
İçimde kıyamete yakın bir gürültü.

Pastel renkleri seven bir tarafım var hala,
Eylül gelince biraz daha şair oluyorum,
Biraz daha lacivert melankoli.

Kapşonlu hırkalar giyinip sokağa inmek istiyorum,
Duvarlara yazı yazmak ve belki de seni seviyorum,
Sol yumruğumu havaya kaldırmak,
Sırada ki yağmuru beklemek gibi.

Ant-i romantizm ya da sevişmek kadar alacayım,
Ah bu gece ayinleri,bu bitmez ritüeller ve çok az olmak.

Bunu yapmamalıydım biliyorum,
Gece yarısı Edip Akyel şiirleri yasaklanmalıydı bana
"Eylül'de melul oldu gönül soldu da lale"

Sahi sen nasılsın,
Hiç aklına geliyor muyum,
Senin de nefesin kesiliyor mu arasıra benim ki gibi.

Mahzunlanma ey gönül,
Yara'dan var.

Ütopik ve nü değildim virgül konulan yerlerde,
Dikey yada elips bir hezeyanları mı saymazsak.

Ve başımı kaldırıp bakıyorum gökyüzüne,
Anız tarlaları gibi yakılmış yıldızlar.

Yeri değil ama aklıma gelmişken söyleyeyim,
Ben en çok atları seviyorum,
Sonra hara'dan uzak ve yılkı olanlarını.

Vakit ahir zamandı,
Gökyüzü siyah,
Göğsüm dardı,
İtiraf ediyorum ondan seni çok sevdim.

Desimal alınganlıklar ve post-modern yanlızlıklar,
Dahası altıyüz elli yedi rakım bilgisi,
Gibi gibi ş'eylerde biliyorum.

Haydi gel öp dudaklarımdan,
Yeterince marjinal,
Yeterince karanlık,
Ve uykusuzum.

Estrabim, sağdan soldan estrabim.
Kafiye olsun diye şey ettim bunuda.

Bıraktım işte darmadağınık,
Gel toparla.

Hoşçakal.