47 Yılım Şiiri - Tarık Moralı

Öylesine geçen;
Nasıl gelip geçtiğini anlayamadığım,
47 yılım benim.

Hatırlarım küçük çocukluğum.
Annemin kokusu, ufak ayaklarının tıkırtısı.
Babamın mavi gök bakışları...
Küçük kardeşimi miniminicikken başında bekleyişimi;
Gözlerini ne zaman açacak, bana bakacak diye bekleyişimi.
Şimdi sarı siyah fotoğraflarda kalan
Karlı günlerde çekilmiş annemle babamla kardeşimle fotoğrafları.

İlk tahsilim?
O ilk okulum.
İlkokul öğretmenim?
Halil Yıldırım
Adını hiç unutmadım.
Severdi çocukları,çok; çok severdi;
Mesleğine aşık bağlıydı bu günkülerden farklı.
Orta mektep de kasket giymiştim.
Haytaydım biraz.
İlk aşkımla o zaman tanıştım.
Hep uzak durdum yanaşamadım.
Uzaktan uzağa sevdim mi?
Beğendim mi? hala anlayamadım.
Ama iz bırakmış ki sanırım ilk aşkım sandım.
Lisedeyken çok ama çok çalıştım.
Başarılıydım.
Ve de basardım.

Tıp mektebinde geçen yıllarım.
Okudum;
Okudum; okudum...
İyide bir arkadaşım oldu.
Onu,sonra kız kardeşime eş aldım.

Hani her erkeğin unutamadığı askerlik vardır Ya
Ahh! o askerlik,
Onu bende unutamadım.
Bahsetsem bahsedebilsem günlerce bitmeyecekmiş gibi.
Uzaklarda çok çok uzakta;
Sarıkamış'ı getirir askerlik aklıma.
O yıllarda çok yakışıklıydım.
Ağaca dayalı uzanmışken beni görüntüleyen siyah–beyaz bir fotoğrafım vardı
Evet aynen öyle çok yakışıklıydı.
Hep muhik dinlerdim...

Sonra, iş yaşamım geldi karşıma.
Babamın evinde bulduğum rahatı hiç mi hiç bulamadım onda
Halen devam ettiği gibi
Dur durak bilmeden
Sanki hep çalışmak savaşmakla geldi geçti.

En ama En önemlisi değişikliğin
EŞİM.
EŞİM,CANIM....
Canımın bir tanesi.
Ülküm; Hayatımın biriciği, aşkım...
Sen...her şeyim olan sen
Karıcığım oldun birden.
Hayatımın yarısıydın
Hayatım oldun aniden.
Hatırlarmısın ki bilmem?
Saçlarını yakıyordun ilk tanışmışken.
Heyecandandı;
Saklamaya çalışsan da anlamıştım ben.
Bir akşam karanlığında kapı aralığında öpmüştüm seni ilk kez
Şaşırmış gibi yap sanda hoşlanmıştın o kaçamaktan.
Durakta ağladığın yağmurlu günü
Sen unutsan da;
Hiç mi hiç ben unutamadım ben.

Evlendik...
Ne kadar güzeldin hatırlıyorum;
Ağlamak; evden ayrılırken adetten midir?
Ağlamıştın.
Halbuki yirmi yıla yakın geçirdiğimiz birliktelikte,
Sanırım ben seni hep güldürdüm...
Bir dağ başında kasabada geçirdiğimiz yıllar? ? ?
O günler
Hep hala sanki dünmüş gibi.
Güzeldi; çok çok güzeldi anılar.

47 koca yılı devirdim.
Son yıllardaki değişikliğimse YÜREĞİM...
Bir şeyler oldu;
Dışını sadece hayat yakıyordu da
İçile mi yandı acaba?
Ama yaşıyorum.
Yaşamakta istiyorum.
Seninle daha çok yaşamak istiyorum sevgilim.
Sadece kendim için değil
Başkaları için fark edilmeyen yaşamın;
Hiç bir anlamı yoktur
Diye düşünerekten
Çok yaşamak istiyorum...