Bir kurumun bahçesi, bahçede sandalyeler,
Çay ocağı kurulmuş, oturan kimsecikler…
Sadece 4 kişi var hiç kimse konuşmuyor,
Kâğıt kalem çıkardım, şahsım şiir karalıyor…
Öndeki dikizliyor, orta yaşlı bir kişi,
Sağımdaki de yaşıt, arkamda iki kişi…
Hiç kimse konuşmuyor gelen tek oturuyor,
Tek tek bakışılıyor çay dahi içilmiyor…
Şahsımla konuşulsa, konuşulacak hâl yok,
Sağlı sollu herkes tek kelime konuşan yok…
Oysa uzak değiliz, tuzak da kurmamışız,
Elini açsan değer tek harf konuşmamışız…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 16.5.2014 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!