30 Ağustos Zafer Bayramı...

​Ağustos sonu şimdi,
havada topraktan ve iyottan bir ağırlık.
Kaz Dağları’nın sırtından denize inen rüzgâr
başakların değil,
eski bir yeminin uğultusunu taşıyor.

Deniz,
sadece dalga değil,
bir hedefin müjdesini vuruyor yalıya.
Anlıyor toprak, anlıyor zeytin ağacı, anlıyor en eski taş
beklenen o.

Gelen, Zafer’in ruhu.
​O ruh ki
Afyon ovasında çatlamış bir dudaktır önce
sonra Kocatepe’de şaha kalkan bir attır
bir süngünün ucunda parlayan inanç
ve buğday tarlalarına yağan
terdir, duadır, kandır.

Dumlupınar’da gelincik değil,
bir milletin geleceği açar.
​Sonra bir ses
bir çift mavi göz deler geçer geceyi
ve o ses bir emirdir tarihin alnına kazınan:
“Ordular!
İlk hedefiniz Akdeniz’dir.”
İleri!

​O an
ırmaklar yatağını unutur,
yollar İzmir’e akar.
O an
deniz, esaretin kirini yıkayan bir anadır artık
ve varılan yer, sadece bir şehir değil
bir vatanın yeniden alınan tapusudur.

​Zafer,
ne duvardaki solgun bir fotoğraf
ne de takvimde kırmızıya boyanmış bir rakam.
Zafer, bir sonuç değil, bir başlangıçtır.

Al bayrağın gölgesinde yeşeren zeytin dalıdır
barışın ve onurun.
O gün dedemin omzuna konan bir şahindi
bugün benim kalbimde atan sorumluluktur.

Bir emanettir Zafer
paslanmaz, eskimez, devredilmez.
​Ben, o emanetin bekçisiyim.
Aldığım her nefes,
attığım her adım,
alnımdaki her damla ter
o büyük yeminin tekrarıdır.

Zafer, kitaptaki bir anı değil
bugün sınıftaki çocuğun gözünde parlayan ışıktır.
Fabrikadaki çarkın dönüşüdür.

Benim, bu şiiri yazan kalemimin ucundaki onurdur.
​Zafer biziz.
Ve her 30 Ağustos’ta
tarihin o en kutlu şafağında
yeniden doğarız...

Hasan Belek
29 08 25
Akçay