yıllar geciyor ve hala sen yoksun yanımda,şimdi bir otobüsün içinde yoluluk yaparken geçmişe,düşüncelerimde sensizken seninle geçen saatler geliyor aklıma.her sabah seninle aynı saatte uyanışım,öğle aralarım,akşam eve dönüşlerim.gözlerim saatin yelkovanına takılmış,sensizliğin dakikalarını sayarken,şimdi eve dönüş yolundadır diyerek geçan dakikalar,24 saatin adı SEN olan bir yaşam,kim yaşamış, kim tercih etmiş senin için böyle bir ömür derken,içimden,ben senin için ne kadar değerliyim sorusunu sormadan yapamıyorum kendime.ben günlri gün yapan saatlerin dakikaların hatta saniyelerin adını SEN koymuşken,şimdi adını bilmediğim bir şehirde,kimleri kimi koydun yerime,hangi yabancı seseyrettin.sleri dinledin, hangi yabancı gözleri seyrettin.unttuğu sadece sözcükler miydi hatırlar mısın duyduğunda sesi mi.sadece akşamları aklına gelen birdüşünceden mi ibaretim.yoksa uzaklarda olan birkalp çarpıntısı, bir özlem miyim
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta