Kalbimden neler geçtiğini kafamda biriktirdiklerimi tasarladığım herşeyi bildiğini en azından tüm bunları hissettiğini düşünüyorum.
Hayır. Henüz bu kadar tanıyamamıştın beni
Sana nasıl baktığımı, seni severken olduğumdan soyutlanıp ne kadar da saf sevdiğimi bilmiyordun henüz.
Adım attığımız İstanbul ,izlediğimiz Haliç tüm bu olanlardan haberdardı aslında.
Çünkü ben en çok sen gidince onlara anlattım seni .
Oturduğumuz banka , dakikalarca beklettiğin tren istasyonlarına...
Sahi ne çok alışmıştım sana.
Amacım omzumdakileri sana yüklemek değildi
Belki biraz da seni yüklemek istemiştim omuzlarıma.
Uzaklara ,
uzaklara gitmek istemiştim seninle .
Bu anlamsız gürültüden
Ve anlayışsız kalabalıktan
Ruhumun ait olmadığı bu karanlık çağdan gitmek
Dinlenmek , inanmak
Son kez
İnanmak istemiştim aslında .
Sahi ne çok tanıyamamıştın beni
Sana okumak için şiirler biriktirirken
Sen ne kadar da sağır kalmıştın bana
Adamaktan bir an olsun geriadım atmadığım bir ömür karşılığında bana bir satır dahi vermemiştin
Sevgilim...
Bu bir sitem mektubu değil
Bu aylarca anlam veremediğim belirsizliğin
Bitmek üzere olan bir mumun altında
Karanlıkta karaladığım elimdeki son kağıt parçası sadece .
Ve ben her zaman olduğu gibi
yine karaladıklarımda sen varsın diye
Birer kutsal kitap dizesiymiş gibi .
Senmişsin gibi
Gözüm gibi bakacağım.
Kayıt Tarihi : 15.11.2022 23:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!