Yıl 2025…
Yine çocuklar ölüyor, yine kanla sulanıyor toprak,
Yine dünya susuyor, görmezden geliyor bu zulmü.
Minik bedenler sarılıyor kefene,
Anneler feryat ediyor, babalar gözyaşına boğuluyor.
Hey dünya! Hey insanoğlu!
Daha kaç çocuk ölecek, kaç yürek yanacak?
Bu sessizlik midir insanlığınız,
Bu kör bakışlar mıdır vicdanınız?
Susmayın! Ey dünya devletleri, susmayın!
Her suskunluğunuz bir kurşun gibi saplanıyor kalplere.
Masumiyet toprağa gömülüyor her gün,
Ama biliniz ki o masumların gözyaşı
Bir gün hesabını soracak sizden!
Unutmayın: Zulme sessiz kalan,
Zalim kadar suçludur bu dünyada.
Ve tarih yazacak tek tek isimlerinizi
“Çocukların kanına susanlar” diye!
Ama bir gün gelecek,
Çocukların gülüşü yeniden yükselecek göklere.
Savaşın karanlığı değil,
Barışın güneşi aydınlatacak bu toprakları.
O masum gözlerdeki yaşlar
Bir gün çiçek olup açacak,
Ve zulmün karanlık yüzünü
Işıkla, sevgiyle boğacak.
Ey dünya, unutma!
Her geceyi sabah bozar,
Her zulmü adalet yıkar.
Çocuklar ölmesin diye yazıyoruz,
Çocuklar gülmek için yaşasın diye susmuyoruz!
Ve dua ediyoruz:
Rabbim, çocukların gözyaşını gülüşe çevir,
Savaş yerine barış, nefret yerine sevgi gönder.
Mazlumların kalbine sabır,
Zalimlerin yüreğine merhamet ver.
Ve bizi, susmayanlardan,
Adalet için haykıranlardan eyle…
Kayıt Tarihi : 16.9.2025 01:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!