Bütün herkes bana düşman ve amansız bakışlarıyla mest ediyorlar ruhumu, Tanrı ve insanlar birbirine düşman iken kaçıyor ruhumun derinliklerine korkum; artık bende gözyaşlarımı Tanrıdan saklayamıyorum...
Cinayet işlemenin tam da göbeğinde ceset oluveriyor iken ruhum, bedenim ruhumu yırtıyor; o çatlak ses kulağımı delerken adice! Ve adice ruhum kayıp vermeden bedenimden çıkıyor.
Şimdi ikiye bölünmüş bir tam olamayanlardanım, aslında tamamlanmak adına vermekte olduğum savaşta birkaç geçmişim ve de birkaç anım! Avuçlarımda amansız dualar çarpışıyor, Tanrı her seferinde beni sayıklıyor... Ki ben bir savaş uğruna Tanrıdan ve dualarımdan kaçmaktayım...
Cehaletle olan mücadelem esnasında; aşkı cehalet sanmak işin esasında, öğretilen düşmanların kamçısını gölgemde hissediyorum. Bir utancım var fakat bir türlü gömemiyorum...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta