**1915 ‘ten Dolayı Kaybedenler…4(M)

Eğer Kürtler,Türkler,Ermeniler,Rumlar ve Anadolu’nun çeşitli milliyet ve inancındaki halklar 20. yüzyıla kol,kola girselerdi bugün Anadolu coğrafyası daha değişik ve yaşanabilir bir coğrafya olurdu

Emperyalist birinci paylaşım savaşında; yani bu dört yıllık macerada, Ermeniler tümüyle kaybeden taraf olarak gözükmektedir.
Bu tespit, gerçeğin ancak bir kısmını yansıtmaktadır. Evet, Ermenilerin kaybettiği doğrudur; zira onlar her şeyden önce 1000 yıldan fazla bir süredir yaşadıkları Anadolu toprağını, daha duygusal bir deyişle vatanlarını,yurtlarını kaybetmişlerdir. İnsanlık tarihinde ve dünya tarihinde Hrıstiyanlığı resmi din olarak benimseyen ilk devletin, Ermeni Krallığının kurulduğu bu toprakları, yüzlerce yıllık tarihe sahip kiliseleri, manastırları, saray kalıntılarını, kendi dil ve kültürlerini geliştirmelerini sağlayan okulları, uğruna nice şarkılar ve şiirler ürettikleri dağları, ırmakları ve şehirleri, bu 1000 yılı aşkın varlığı kaybetmişlerdir.Batılı emperyalistlerin kışkırtmalarına uyan maceraperest komitacıların politikalarıyla, birkaç ay içinde yitirdiler. Bu kaybın, yani yurdunu yitirmenin yol açtığı dram 1915'den günümüze uzanmakta, dünyanın dört bir yanında doğan her Ermeni çocuğu bu dramla birlikte doğmakta, Anadolu'ya uzanan kökenlerini büyüklerinden şu ya da bu yorumla öğrendikten sonra bu kaybın acısını bir şekilde içinde taşımaktadır.

Ancak daha dikkatli bir bakış açısı yegane kaybedenin Ermeniler olmadığını kolayca bize göstermektedir. Bu kayıpta Türkler ve Kürtler de, önemli bir maddi-kültürel birikime sahip bir dostunu ve patnerini, bir anlamda Anadolu ailesinde yetenekli bir kardeşi kaybetmişlerdir. Anadolu'da Tehcir'den
sonra adeta zanaatlar durmuş, basit tamir işlerini yapmak için dahi kimi yerlerde adam bulunamamıştır. Ermeniler zamanında canlı ve parlak birer merkez olan şehir ve kasabalar birer viraneye harabeye dönmüş, uzun süre (bazıları bugün dahi) belini doğrultamamıştır. Ermeniler tarafından
yönetilen tiyatro ve müzik merkezlerinin olduğu kazalar, bugün dahi koyu bir İslami taassubun ve şeriat düşüncesinin pençesinde kıvranmaktadır.

Girişte de belirttiğim gibi Anadolu topraklarında barış içinde bir arada bir yaşam geliştirilmiş olsaydı,bu gün tatlı su aydınlarımızın Rum müziğini seyrederek ne kadar renkli dedikleri ve renkliliği övdükleri olay Anadolu halkları arasında ete kemiğe bürünmüş olacaktı.Bu aydınlarımıza düşen görev bu renkliliği nasıl yitirdiğimizi cesaret gösterip sorgulamak olmalıdır.

1915 Tehcirini ve onu izleyen Müslüman halka yönelik katliamları, 1000 yıllık Anadolu mozaiğinin ortak kaybı, bu mozaiğin kalbine indirilmiş çift taraflı bir hançer, ve Türk, Kürt, Ermeni halklarına karşı işlenmiş ortak bir cinayettir.Bu cinayeti işleten egemen güçler halen bundan dolayı halkları birbirine kırdırmayı ummaktalar. Bu cinayetin faillerinin başında, bugün Türkiye'nin kapısına yüz sürdüğü, dostluğunu kazanmak için her türlü kişiliksizliği yaptığı ABD ve Batı Avrupalı emperyalistler gelmektedir. Ermeni halkını 'bağımsızlık' adına umutlandıran, teşvik ve tahrik eden, bu halk katledilince de yüzüstü bırakarak başka piyonlar aramaya başlayan ana sorumlu vahşi emperyalizmidir. Onların maşalığını yapmak, ya da onların açtığı yoldan yürümek ise 20. yüzyılda her türlü alçaklığın ortak aktörlerinden biri olan şovenizme ve ırkçı kafatasçı milliyetçiliğe düşmüştür.

Kendi milliyetçisini başka halklara karşı hoş görmek sosyalistlere yakışan bir tavır değildir.Halkların savunuculuğunu emperyalistlere bırakmak da aynı şekilde yanlış bir tavırdır.Tehcirin üzerinden yüz yıla yakın bir zaman geçmesine rağmen halkların kardeşliğini geliştirecek en ufak bir adım atılmamış aksine emperyalistlerin dayatmaları sürekli gündeme gelmiştir.

YAŞASIN HALKLARIN KARDEŞLİĞİ
BARIŞ VE YAŞANILABİLİR BİR DÜNYA İÇİN ELELE..
16 Ekim 2007