Sımsıcak selamların umut yüklü sesiydiler...
Kimi; kör sokak lambalarının aydınlatmaya çalıştığı gecelerin, kimileri gündüz saatlerinde arşınladıkları caddelerin, sokakların birer “iyi niyet militanlarıydılar.”
Hoyratça kirletilen dünyanın, sevgisizliğin, acımasızlığın buzlaştırdığı yaşamın içinde tomurcuk tomurcuk patlayan “Kardelen çiçeğiydiler.”
Onlar; sokakların, ecelsiz ölen dört ayaklı “sevgi askerleriydiler.”
Ağızlarının şekli, onları inadına gülen bir yüzle resmediyordu sanki.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.