Senin öldüğün gün, sensizliğin ilk adımlarını attığı gün, bugün
Yine bir kışın ortası işte,
Düşüncelerim bir buz kütlesi kadar soğuk,
Göz yaşlarım, doğacak olan mutluluğun habercisi,
***
Hani ölmez diyordum ya,
Öldü işte, delik deşik oldu.
Gözlerimin önünde kanlar içinde yerdeydi.
Elimi uzatmak dahi istemedim.
***
Hani kalbim yokluğunda ölüyordu ya,
Sensiz yapamıyordu.
Gözlerinin yokluğunda telaşa kapılıyordu ya,
Hepsi büyük bir saplantının habercisi,
Hepsi saçma bir bahaneymiş meğer...
Anla işte, sen benim için saplantının tekiymişsin.
Mutluluk için,
Öldürmem gerekiyormuş seni...
2020
Kayıt Tarihi : 2.3.2025 09:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!