136-) Sone VI Şiiri - Emirhan Tankoş

Ansızın çöküyor gece, yalnızlık sarıyor odamı,
Berrak düşler görmek için kapıyorum gözlerimi,
Rüyalarıma kadar giriyorsun, kokun sarıyor odamı,
Ben sessizce nefes alıyorum, düşen damlalar arıyor seni.
Cevapsız hıçkırıklar duyuyorum, sessizlik haram oluyor,
Dünya da parlak yıldızlar kayıyor, acılar hakim odama.
Sorunlarım bir dağ gibi, kayalıklara yuva yapan kuşlar göç etmiyor.
Kalbime nüfuz eden o acı, seni hatırladıkça artıyor, özlem göçüyor odama.
Odam doluyor, her his bir yanda, tanıdık hüzünler yetmiyor yalnızlığıma,
İçerisi savaş alanı gibi, duygular birbirleriyle çatışıyor, içimde kaos hakim,
Artık bu sefil zevkler, dünyanın yaşayan güzellikleri, huzur vermiyor bana
Anladım yalnızlık da diğerleri gibi, içimi oyuyor, belli ki buna sebep geçmişim,
Geçmiş geçeli koşarsa insan, bakmaz ise önüne,
Anladım ki bütün güzellikler sönermiş gözleri önünde.
16 Ekim 2021