12 Eylül Sonrası Çocuklarıydık Biz…

Üç arkadaştık biz…
Ayrılmayan, birbirine sımsıkı sarılan….

Üç arkadaştık…
Her şeye rağmen dimdik ayakta kalan…

Daha küçüktüm onları tanıdığımda…
Yeni bir ev…
Yeni bir mahalle…

12 Eylül sonrası çocuklarıydık biz…
Olan bitenden, farklılıklarımızdan habersiz…

İlkokul iki… yeni bir okul…
Korkak gözlerle bakıyorum etrafa…
Bir mendil uzanıyor yanımdaki güzel gözlü çocuktan…
“-Al kardeş” diyor ve bütün iç güzelliğiyle gülümsüyor…
Ve ondan sonra o güzel gözlü çocuk arkadaşım değil kardeşim oluyor…

Zamana ve bütün zorluklara göğüs geren bir fidan gibi büyüyoruz…
Okul’a beraber gidip,
Okul’dan beraber dönüyoruz..
Beraber ders çalışıp,
Beraber gezip tozuyoruz…
Biz birbirimize ne kadarda benziyoruz…

Ben, Kero ve Erdoğan…
Yalan yok dosttuk biz şu yalan dünyada her an…

Yalnız…
Ne oldu bilmem…
Ayrıldı Kero bizden…
Selam sabahı tümden kesti…
Buralardan da, vedalaşmadan öylesine çekip gitti…

En son 94 senesinde….
soğuk bir sonbahar akşamı Zile Panayırında görmüştüm onu…
Seslendim arkasından üç beş defa…
Görmedi sanırım dedim...
Sonra koşarak gittim yanına…
Dokundum arkasından “-Kero” dedim “-Kero benim tanımadın mı? ”
Nasıl tanımasın daha ayrılalı bir sene bile olmamıştı…
O istemese de sımsıkı sarıldım…
Yalnız O...o soğuk sonbahar akşamı gibi …... “buz gibiydi”…
Ve onunla son görüşmemizdi…

Çok düşündüm günlerce…
Sorup durdum kendime …
Neydi? Kero’yu bizden koparan,
Neydi? Kero’ya bunları yaptıran…
Düşündüm her gece…

Cevabını bulabilmiş de değilim hala…
Düşünüyorum…
Her şey normaldi aslında…
Beraberdik her zaman ilkokul, ortaokul, lise yollarında…
Hem de… Hep aynı sınıfta…

Hatırlıyorum da…
Nedense gezerken hep yolun ortasından yürürdük…
Ne zaman Lise bitti…
Sanki yolun ortasına dikenli teller döşendi…
Onlar yolun soluna bense sağına…
Bilmeden, istemeden bir ayrıma düştük…

Aklım almıyor….
Yılların beraber geçsin aynı yolda…
Yediğin lokma,ciğerlerine çektiğin hava yıllarca beraber olsun…
Çocukça aşklar yaşa…
Acıyı,kederi,mutluluğu, her şeyi hem de her şeyi yıllarca paylaş…
Teselliyi yine o dostlukta bul! …

Ve bir sabah uyandığında…
Hiç neden de yokken… sen, artık ben büyüdüm de…
Durup dururken gözünü kırpmadan…
vicdanın sızlamadan bir çizgi çek onca yılın üstüne…

Kolaysa…

Asla…
Asla...
……..
Hiç gelemem böyle bir ayrıma….

Ne olursa olsun…
Başkaları siz farklısınız dese de…

Biz hiç ayrılmayan üç arkadaşız bence...

Yollarımız dikenli tellerle ayrılmış olsabile…

02/06/2006

Zile

Ali Orhan Günaydın