Aklımızın kıyısından hiç geçmese bile birbirimizde fırtınalar yarata yarata var olduk yıllarca.
Kimileyin yeter dememiz gerekirken yan çizdik uzaklaşmalara.
Kendimize dönme mevsimlerimizi kırparak küçülttük.
Şimdi yine suskunluklar yolluyoruz bulunduğumuz yerlerden posta kutularımıza.
Tümcelerimiz bile hüzünlerimize benzedi,gözyaşlarımız nisan yağmurlarıydı.
Ama bilmelisin ki Mrs Claude biz bastığımız her ayrı izle birbirimize yürümekteyiz yine de.
Bende kalan hiçbir şeyini inan sana bile veremem...
Önce kendimden kopmam gerekirdi ; ben geç kaldım buna..
17.11.2018-107
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 5.2.2019 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!