Küçükken ekmeğimi attığım çöp
Hâlâ aynı yerde, o ıssız köşede
Ağlamıştım ekmeğimin ardından
Şimdiki gibi tutamadığım yaşlarla
Kaç yıl geçti üzerinden
Hâlâ aynı yerde
Onun önünde utanarak duruyorum
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta