Usta Şiiri - Ali Avlamaz

Dostun hançeri sırtımdan, hiç eksik olmadı
Zor günde yanlız kaldım, bunu aklım almadı
Hazan mevsimi geldi, hayattan umut kalmadı
Ar geldi; kimselere gönül koymadım be usta

Kaderimin çelmesiyle, çok kereler yıkıldım
Ateşlere atıldım, harlı alevlerde yakıldım
Yetmez gibi, beş para etmeyenlere satıldım
İçim yansada; yinede insanı sevdim be usta

Gecelerde umutsuzca, çok ağladım gecelerce
Gözyaşlarımı sakladım, kuytularda sessizce
Yanlızlığıma müptela, dertler arş'a erince
Canımı yaktı; yinede isyan etmedim be usta

Yorgun uykusuz gözlerimi, mahmur ile saran
Umutların bittiği gecelerde, uykular haram
Üstünede birde, aklıma düşünce gönül yaram
Kalbim yandı; yinede aşka küsmedim be usta

İkbal düşünmekten, gecem gündüzüme karıştı
Ömür törpüsü dertlerim, birbiriyle yarıştı
Yüreğim küskün dünyaya, azrail ile barıştı
Can verdim; yinede hayata küsmedim be usta

Yazılış: 6-10-2018