Onur BİLGE
“Sırat’ım,
Senden “Tanrıça’m” diye söz ediyorum ya, Kaptan acayip kızıyor bana. Kızmıyor, köpürüyor, ateş püskürüyor!
“Sen, Allah’ı bıraktın da başka Rabler mi edindin? Ne tanrısı, ne tanrıçası? Kâinatı ve içindekileri yaratan bir tek İlah vardır ve onun ismi Allah’tır! Bir daha duymayayım! İman sahibi olduğunu söylüyorsun bir de! Senin imanından şüphelenmeye başladım, bilesin! Böyle devam edersen arkadaşlığımız bozulacak! Haydi benden çekinmiyorsun, Allah’tan da mı korkmuyorsun?” diyor.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta