0534 Venüs Şiiri - Yorumlar

Onur BİLGE

“Venüs’üm,

Sana Venüs demek geliyor içimden. Bir sabah ıpıslak geldiğin için, cümle yıldızların ferini silerek, tüm göz kamaştırıcılığınla doğduğun için ruhumun karanlığına… O bizim bildiğimiz Venüs değil, Roma mitolojisindeki Zeus’la Dione’nin kızı, Kıbrıs kıyılarında denizköpüklerinden doğan, uyduruk kaydırık tanrı demirci Hephaistos’un karısı, kalplere nişan alıp ok atan çöpçatan Eros’un annesi, ne Adonis’in, ne savaş körükleyen Ares’in, ne de sana yakıştırılan diğerlerinin sevgilisi… Onun bunun şusu busu, dişilik sembolü, güzelliğiyle baş döndüren Aşk Tanrıçası Venüs değilsin sen, yalnız benim sevgilimsin! Yalnız benim Venüs’üm!..

Sistemde güneşe uzaklığı ikinci sırada ama güneşin ışınlarını zapt eden, dışarıya vermeyen, onun için sıcaklığıyla başı çeken gezegen… Ben dünyaysam, sen ikizim kadar benzerim… Seni gün doğmadan ve battıktan sonra doya doya seyrederim.