Ne talihim güldü nede kaderim
Bu dünyada bir tek ben bana küstüm
Kime can dedimse düşmanım oldu
Cellat sehbasında ben beni astım
Elimde sazım çok gurbet gezdim
Öyle an olduki canımdan bezdim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?