Bilinçaltımdaki çatlaktan sızan düş kırıkları
Büyüyor gözbebeklerimde
Güneşin altında uzuyor gölgesi
Nefsimi müdafaa eden yalnızlığımın
Yollarını buduyorum gülümseyerek
İyi bahçıvan olmasam da
Dünyaya kafa tuttum bir başıma
Her cephede yenildim, Çanakkale buna dahil
İntihar değildi bu, ya da cinayet
Tebessümle şahit oldu bütün deniz ve sahil
Burası benim Sakarya’m, son durağım
Anladıkları anlattıklarıma dar gelince, terzi olmaktan vazgeçtim.
Sanrılarla kenetli gece nöbetlerinde
Yüzü asılıydı tüm suretlerin
Ve bir saksıya bin çiçek sığdırmasından değildi kerem sahibi olması
Düşünürken sanrıyla serap arasındaki farkı ben, masumdum
Üşüdü dağlarında önyargılarım
Ufukta hiç gemi yok
Ve gökte güneş
Ağzında gemi olmayan dar yolların sonu hep
Yüzümdeki tebessüme eş
Karşılık vermedim önyargılarına
Artçıları şiddetlidir, bilirim
Müzik yapıyordu güvercinler
Ceğizli cağızlı üveyme üstüne
Oysa kötülük ağırdır, derin iz yapar.Güvercinler ölçülemez
Ta baştan mı gelir, sonradan ezber alışkanlık mıdır?
Kölelik yoktur güvercinlerde ve kadın erkek eşitliği vardır
Tıpkı çağdaş kültürlerde olduğu gibi haklar ve ödevler bellidir.
Bir değildir nefsi susturmanın yolu
Anlatmaya çalıştım anlamadılar
İçimden geçenleri duydu duvarlar
Onlar anlamaz dediler
Onlar halden anlamaz
Hep olur samimiyetinden kuşku duyanlar
Boşlukta tek sallanan sandalye değil
Buluttan düşen beyazın içinde ben de varım
Dünyayı daha çok kirletmek için
Yağdığına şahidim karın
Efkarın dorukları dumanlıdır her şubat
Haziranda üşüyen tek doruktur o
Fenerlerin aydınlatamadığı o yolda yürürken
Geceyi ikiye bölerek
Selam bulutları kapladı yeryüzünü
Sıcaklığı ıradı bekleyişlerin
Haziran aynaya baktığında fark etti
Alnındaki vadilere kurtların indiğini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!