Cellâdıma âşıktım, karşımda duruyordu
O zâlim gülüşüyle, son isteğimi sordu;
İdam mahkûmu gönlüm, boynunu büktü, durdu
Son arzum gerçekleşti; beni gözlerin vurdu...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
