Örümcek Yuvası -mensuriye-

İnsanların boyunun, elbisesinin,
süsünün ne değeri var.
Kalplerdeki cevher
her şeyden kıymetli değil midir?
Gönüller gül devşirme bahçeleridir.

Yürek çarpıntısı tedirginlik alâmetidir.
İsabetli karar veren insanın
kalbinde niçin çarpıntı olsun ki?
Orada gönüller saltanatı sürer gider.
Nişanlara, makamlara, servetlere ve
geçici heveslere boğulan saltanat
örümcek yuvasına benzer.
Evlerin en hafifi ve de en zayıfı
hiç şüphe yok ki örümceğin evidir.
İnsan zayıf umutların arkasında
varlığına nasıl cevap arar?
Elbette biz,
gönül sultanlığının peşinde olanlardanız.

Nimetler kalplerde tanınır.
Bütün bir benlik şükrün ifadesidir.
Şükrün zevkine ancak kalbin erdiğini,
lezzetini ancak onun duyduğunu hepimiz biliriz.
Nefsi temiz etmek kulluğun bir gereğidir.
Onun temizlenmesi
şerrinden kurtulmayı beraberinde getirir.
Kalp sağlam bir yere tutunmuşsa
nefsin temizlenmesi kolay olur.

Güllerin kokusunu
burnumuzun algıladığını sanırız.
Oysa burun vasıtadan başka
bir şey değildir.
Hayat faaliyetleri kalpten başka
bir yerde meydana gelmez.
Çiçekler insana dersler verir.
Uzun bir zaman o ders halkalarına
oturanlara ne mutlu.
Onlar kalplerdeki çiçeklerin
ne demek istediğini ferasetleriyle anlarlar.
Çünkü 'mümin ferasetli insandır'.

Evlerin depremle yıkılmasından
korkmaya gerek yok.
Asıl korkulacak şey kalplerin yıkılmasıdır.
Çatlayan kalbi onarmak
yıkılan evi yapmaktan kolay olmasa gerektir.
Yeryüzündeki madenleri aramaya kalkan insan,
biraz kendi kalbine bakmaz mı?
Bahçelerin yeşerebilmesi için
bol su verilmesi gerekir.
Peki kalbimizi ne ile sulayalım ki,
yaradılış amacına uygun ürünler versin.

İnsanların en büyüğü:
“Kalpler de demirler gibi pas tutarlar,
onu ancak Kuran okumak
ve ölümü anmak parlatır”diyor.
Kalpler birbirleriyle haberleşirler.
Biz buna muhabbet diyoruz.
“Gönülden gönüle yol vardır “diyen
ne kadar doğru söylemiş.

Derler ki,
ölüm; kalbin durması olayıdır.
Oysa şu nokta unutuluyor.
Kalp ebedi hayata
açılan kapıyı aralamakla görevli.
Ve o hayatın mutluluğu
ancak kalplerle kazanılır.