Zühdü Dayım Şiiri - Bahattin Tonbul

İnce yumuşak hoştur sesin
Sen insanları sever,incitmezsin
Çok hassassın,hemen etkilenirsin
Zühdü dayım acep nerelerdesin

İlk yıllar çok hoş sohbet ederdik
Geçmişi hatırladık ca,sanki bir kelebeksin
Bilirsin kelebeğin ömrü kısa olur,belki de saatlik
Zühdü dayım biz sana ne hata ettik

Çok uzak duruyorsun,suçumuz nedir
Sensizlik bizlere oluyor zehir
Diğer dayım Avusturya'da,sen ise nehir
Nehrin suyu var,zühdü dayım ne zaman gelir

Seni görünce hayatımız doluyor
O güzel gözlerin,hiç bizi görmüyor
Bir yere oturunca,etrafına eş dost sarıyor
Zühdü dayım söyle,bizlere ne oluyor

Akrabandan biri mağdur veya muhtaç olsa
Çok üzülüyorsun anında,canından can olsa
Onu da vermek istersin tek hayattta kalsa
Zühdü dayım,birazda kendine baksa

Duydum ki motorlu bisiklet almış
Küçükken belki de,ona meraklıymış
Bu hevesini yıllarca içinde saklamış
Zühdü dayım bu yaşta ehliyet alacakmış

Hayranım onun bu,hayat dolu oluşuna
Torunlarının fotoğrafını,çıkarıp bakışına
Nasıl da özlem dolu,kaşını kaldırışına
Kıyamam zühdü dayım,senin o göz yaşına

Bitecek bu dert,bu ayrılık,bu hasret
Evini yazlığını yaptın,kalmadı iş elbet
Bekliyorsun yengemi,çocuğunu ve toronunu sana destek
O zaman zühdü dayımın,göz yaşları dinecek
31.7.2007