Züccaciye dükkanı etrafına çin setti örüyor

Insan sarrafları , çarşıların önünde tezgah kuruyor.
Bense sadece terk etmek istiyorum kendimi.
Değil bilmek , biri bile olmamak..
Bir başkası da olamam, bir başkası olan ben.
Kalıplardır biri olmak,
Bir kalıba girmenin gücü kuşlarındır , çalamam.
Ben, ben değilim ki yaşarken
Bir insan sarrafıyım ben, terk edip gitmek isteyen.

Gidemedim ,çıkamadım süslü çanakların arasından
Kimse kırıp dökmedi beni ,suçlayamam.
Yanıldım
yanıldım ki
Çin Seddi ördü züccaciye dükkanı etrafına.
Hâlbuki o fil oradaydı , o fil bendim ..
Hem kıran hem de en kırılgan.

o çanakları ve o fili.
Bir köşeye hapsettim .
Beni kurtar diyemem ,görevin değil .