Zü Bey de Şiiri - Elif Kızıltaş

Zübeyde için yazdıklarım, çizdiklerim ömrümde iz bırakacak renklerdir gökkuşağı gibi bembeyaz renkler kuşanacak
Gidecek o da … benim bilmediğim onun bildiği zannettiği şehirlere ben yabancı kalarak…

Şimdi;
Arkadaş, dost olarak bakacak geçmişe…

Sonra;
Ellerinde çiçeklerin elleri masum gülüşlerin içinde
Gamzelerini batıracak başka mürekkeplere yazdıracak

Ah Zübeyde
Bilir miydin aklımın kuşanmışlığında yumuşayan sözlerinle kalbime kadılık yaparken bu baskılar
Bilir miydin tebessümünle yumuşadığı anları

…

Ben bilmezken acının yontulaştığı anları yaşanmışlıklarla geveze kaldığım zamanlarda

Yorgunluklarımızda

Bilirsin
Bir can eriğiyle sokaklarda…

En nahoş meyvede
Hoşluğu bildirdin
ahh
Zübeyde!

Ahh dost
Sevgi bu mu
Mutluluk bu mu

Daha kaç kez soracağım bu soruları kendime

Özleyecek misin
Aralıksız konuşmalarımı
Anlamsız sitemlerimi
Aptallıklarımı

Sevdiğin kişilere kavuşacaksın
Mutlusun giderken
Git git be Zübeyde
Git ki seni beyazlar içinde göreyim

Her şeye rağmen bilmeni isterim;

(EÇSS)