Zorla gel gözyaşı dök, şu kabrimin başında
Burada yatan kişi, daha çok genç yaşında
Yanında getirdiğin, bırak o solan gülü
Yeter kabrinde gülsün, bahtı gülmeyen ölü
Adımı fısıldayıp, eğil toprak üstüne
Bir dua et sessizce, dokun kabrin üstüne
Bir gözyaşı dök amma, acı verme kendine
Bari kabrinde gülsün, bahtı gülmeyen ölü
Rüzgârla savrulurken, eski bir mendil gibi
Hatırla beni bir gün, kurumuş bir gül gibi
Sessiz sedasız konuş, kalmasın bir sır gibi
Yeter kabrinde gülsün, bahtı gülmeyen ölü
Ne mevsimler beklenir, ne de yazdan umut var
Güzel bir gün görmedi, yaşamadı hiç bahar
Şimdi sessiz suskunum, kırgın olan kalbim var
Bari kabrinde gülsün, bahtı gülmeyen ölü
Kayıt Tarihi : 2.6.2025 13:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!