İnsan doğdum
Doğduğum gün hatırlandı
Unutuldu insan olduğum…
Önce ağlamayı öğrendim
Sonra gülmeyi…
Önce sevmeyi öğrendim
Sonra sevişmeyi..
Önce utandım
Sonra aldandım
Bildim saklamayı
Yüreğimde çoğalan öfkeyi…
Kavgaya girdim
Elleri kanayan çocuk için
Bir kadın için yalnızlıkta ağlayan
Alın teri,
Ve emeği çalınan baba..Niçin?
Türkü söyledim yollarda
Dağlarda ateş yaktım…
Hiç bilmediniz
Ben dün’de ne aşk’lar bıraktım…
Her ayak izimde özlem
Düşlerim yangın yeri
Kırıp döktüğüm cümleleri
Yazılmamış mektuplara attım…
İsmim yok, adresim yok
Verdiğim candır, nefesim yok..
Gözyaşım kandır Ey Canan
Sana ulaşan bir sesim yok…
Sevdim seni
Gözümün nuru kadın
Katran karası gece
Soytarı Onur, Soysuz işkence
Işık oldu yüreğime aydınlığın…
Şimdi Hiç’im
Kalmak arzusu yüreğimde
Sana Hoşça kal demek
Erdemi götürmek yanında
Çulsuz bir kavgada böyle yenilmek
Zor seçim…………
Uğur Deniz ÜlkegülKayıt Tarihi : 16.8.2005 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
cenk aksal
Ve şiirlerinizin en sevdiğim yönü:basit kafiyeler peşinde sürüklemiyorsunuz şiiri,akıcılığı dizelerin bağlantılarından sağlıyorsunuz,ve iyi de ediyorsunuz.
Final özellikle çarpıcı.
Saygılar kaleme..
TÜM YORUMLAR (3)