Zor günlerin şiiri Şiiri - Feriha Ceylan

Zor günlerin şiiri

Zor günlerin şiiriyim ben
Okumakla anlayamazsın
Benliğinde sorgulamalısın beni
Kıymetimi yanında öğrenmelisin
Sıran geldiğinde değil
Görünmezliğin aynasında sır değilim
Yokluğumun farkına varamazsın

Zor günlerin şiiriyim ben
Tatmalısın dizelerimin ızdrabını
Koklamalısın uğradığı yolcularını
Hesap sormasını öğrenmelisin
Katibinden değil kahpesinden
satırlarımın hicabını
Sen görmelisin bakmadan
Beni özlemelisin
Ben zor günlerin şiiriyim
Amadan solan kan güllerini
Sitemlerden toplamalısın
Gün ışığına hasret kalmalı
Anlamalısın bedelini
Bir ekmeğe etini satmanın
Bir kancık pusuda
Ne demek olduğunu bilmelisin
Anlına kurşun değmenin
Sol böğründen yemelisin
Gaflet uykusunda dost hançerini
Riyakar aşklara göğüs germelisin
Sevdaların en yücesinde
İnsan evladı ne emek öğrenmelisin
İşte o zaman beni tanıyabilirsin

Hiç karşılaştıkmı acaba
Ben zor günlerin şairiyim
Uğradımı hayalleriniz
Bir umut sabahında yoluma
Yoksa siz hep göz kör
Ruhu nasır
Kulağı sağır
kalbi taş
Burnu göklerde gezenlerdenmiydiniz
ferihaceylan