Zonguldak Türküsü Şiiri - Halil Soyuer

Zonguldak koyunda gemiler durur
Her akşam derdini yeniler durur
İçimde bir boşluk iniler durur
Bu boşluk içinde dönemiyorum
Zonguldak'ta yandım sönemiyorum
Zonguldak koyunda akşam uyuklar
Akşamın koyunda gezer kayıklar
Kürekler bir türkü bilir sayıklar
Bu türküden uzak kalamıyorum
Zonguldağa gittim gelemiyorum
Zonguldak koyunda sandallar gezer
Kurulur her akşam ışıktan pazar
Güneş enginlerde bir destan yazar
Bu destan içinde olamıyorum
Zonguldak'ta açtım solamıyorum
Zonguldak koyunda sabah geç olur
Sabahın koyunda insan hiç olur
Akşamında ayrılması güç olur
Ben o akşamlarda yatamıyorum
Zonguldak'ta doğdum batamıyorum
Zonguldak koyunda deniz düzdedir
Gemiler aynı yol, aynı izdedir
Işık akşamdadır, ses gündüzdedir
Bu sesle ışıktan uzaktayım ben
Zonguldak iplikli tuzaktayım ben
Zonguldak koyunda yattım üç akşam
Dünya cennetine gittim üç akşam
Binbir güzellikle tüttüm üç akşam
O akşamdan sonra tütemiyorum
Zonguldağa bir ses katamıyorum
Zonguldak koyuna yağmur elenir
Yağmurun selinden deniz bulanır
Dalgalar güneşten ışık dilenir
O ışık içinde kalamıyorum
Zonguldak pahalı alamıyorum
Zonguldak koyunda taşlar, kayalar
Seher yeli yamaçları oyalar
Kudret eli dört bir yanı boyalar
O eşsiz günlere doyamıyorum
Zonguldak'ta içtim, ayamıyorum.